عبدالمنعم گاهی به سختی می‌تواند با خانواده‌اش ارتباط بگیرد و از اوضاع مردم غزه باخبر شود .این چند روز وصیت‌های بسیاری از اعضای خانواده‌اش را شنیده و از کیلومتر ها دورتر قتل عام مردم را دیده . اما این مردم رنج‌دیده، مجروح، داغ عزیز بر دل نشسته که از آب و غذا هم محرومند فقط از مسلمانان دیگر یک چیز می‌خواهند؛چیزی که به پایش خون خود و هزاران عزیز را فدا کرده‌اند و می گویند صدای فلسطین باشید.
گروه زندگی؛زینب نادعلی: خبر‌های تلخ فلسطین شاید بیشتر از هر کسی او را ناراحت می‌کند. او که کوچه به کوچه غزه را می‌شناسد. کودکی‌هایش را در یکی از محله‌های غزه جا گذاشته و حالا عزیزانش در میان آوارهای این شهر زندگی را می‌گذرانند. حرف از «عبدالمنعم» است؛ دانشجوی فلسطینی که در دانشگاه مشهد، در رشته پزشکی درس می‌خواند. تصویر شهدا و مردمی که زیر بمباران هوایی به خون نشسته‌اند گاه برایش آشنا می‌آیند. هر عکس و هر خبر داغ دلش را تازه می‌کند و دلش را بی‌تاب‌تر. عبدالمنعمی که سال‌ها در غزه زندگی کرده و دل بی‌رحم صهیونیست‌ها را بهتر از ما می‌شناسد. خبر کشتار در بیمارستان المعمدانی آنجایی بیشتر از همه قلب‌مان را سوزاند که متوجه شدیم، رژیم صهیونیستی به مردم آواره اعلام کرده بود که برای درامان ماندن از بمباران مجدد در این بیمارستان پناه بگیرند. جنایتی که از این کثیف‌تر نمی‌شد و بشریت را شرمسار کرد اما عبدالمنعم می‌داند این خوی همیشگی صهیونیست‌هاست. خصلتی که حالا برای دنیا بعد از 75 سال به نمایش گذاشته شد. این دانشجوی فلسطینی می‌گوید:« رژیم صهیونیستی فریب‌کار است. همین چند روز پیش بود که ارتش جنایتکارشان از ساکنان مناطق شمالی غزه خواسته بود، برای در امان ماندن جانشان به مناطق جنوبی بروند. اما چه شد وقتی مردم بی گناه به سمت جنوب حرکت می‌کردند خیابان صلاح‌‌الدین را بمباران کرد. خیابان صلاح الدین ،تنها خیابانی است که جنوب غزه را به شمالش وصل می‌کند. روزهای بعدش هم شهر خانیوس در جنوب غزه را بمباران کرد. دستور تخلیه و رفتن به مناطق امن همه ظاهرسازی است، رژیم جنایتکار صهیونیستی به هیچکس رحم نمی‌کند. در غزه هیچ جای امنی نیست. حالا بعضی‌ها می‌پرسند چرا فلسطینی‌ها که می‌دانند اسرائیل به دنبال قتل عام آنهاست باز به حرف‌هایشان گوش می‌دهند و در بیمارستان پناه می‌گیرند؟! ولی واقعیت این است که این وعده از طریق سازمان‌های بین‌المللی داده شده بود. همانطور که نماینده حماس گفت: صلیب‌سرخ به مدیریت بیمارستان المعمدانی گفته بود اسرائیل این بیمارستان را بمباران نخواهد کرد و مردم آنجا پناه بگیرند.»
جنایت بیمارستان المعمدانی در صورتی اتفاق افتاد که آنجا را پناهگاهی امن برای آوارگان خوانده بودند. جنایتی که رکوردشکنی کرد! بمباران بیمارستان المعمدانی خاطر مردم فلسطین از جمله عبدالمنعم را به سال‌هایی دور می‌برد. به جنایتی که تا پیش از کشتار عظیم مجروحان، بزرگترین کشتار رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین بود. آن‌شب بیش از 350 زن و بچه بی‌گناه به یک باره جان دادند و این داغ بزرگ با اسم رمز دیریاسین هیچ وقت از خاطر فلسطین پاک نشد تا اینکه رژیم کودک‌کش لکه ننگ دیگری در کارنامه خود نشاند. این دانشجوی فلسطینی می‌گوید:«کشتار دیشب از قبح کشتار «دیریاسین» فراتر رفت. تا قبل از بمباران بیمارستان، بزرگترین کشتار در لیست طولانی کشتارهای اشغالگر علیه فلسطینی ها کشتار دیریاسین بود که در سال 1948 توسط گروه های تروریستی صهیونیستی علیه مردم روستای دیریاسین واقع در شهر قدس انجام شد. در این قتل عام جمعی بیشتر از 300 فلسطینی در یک شب کشته شدند. اعضای سازمان‌های ایرگون و سترن حدود ساعت سه بامداد به روستای دیریاسین حمله کردند و مهاجمان انتظار داشتند که مردم از این حمله، هراسان شوند و فرار کنند تا یهودیان روستا را تصرف کنند. مهاجمان یهودی با یک خودرو زرهی به روستا حمله کردند و وقتی مقاومت مردم باعث کشته شدن 4نفر از یهودیان شد، با نیروی کمکی بار دیگر آمدند و بدون اینکه برای مرد، زن و کودک تفاوتی قائل شوند بر روستا آتش گشودند. ریختن خون اهالی روستا برای یهودیان کافی نبود بلکه برخی از اهالی روستا را به محله‌های یهودی نشین بردند و چرخاندند. جایی که وحشتناک‌ترین شکنجه آنها در آن اتفاق افتاد. یکی از خبرنگارانی که شاهد این اتفاق بود در توصیف آن نوشته بود: این چیزی است که خود هیولاها نمی‌توانند انجام دهند. دختری را آوردند و مقابل خانواده‌اش به او تجاوز کردند. بعد شروع به شکنجه آن کردند. سینه‌هایش را بریدند و آن را در آتش انداختند.»
از این بمباران جان سالم به در بردند اما اگر دنیا مقابل صهیونیست قد علم نکند معلوم نیست روز بعد چه بلایی بر سرشان بیاید. مردم فلسطین آب و غذا نمی‌خواهند! عبدالمنعم گاهی به سختی می‌تواند با خانواده‌اش ارتباط بگیرد و از اوضاع شهرش و مردم باخبر شود .این چند روز وصیت‌های بسیاری از اعضای خانواده‌اش را شنیده و از کیلومتر ها دورتر قتل عام مردم را دیده . اما این مردم رنج‌دیده، مجروح، داغ عزیز بر دل نشسته که از آب و غذا هم محروم‌اند فقط از مردم و مسلمانان دیگر یک چیز می‌خواهد. چیزی که به پایش خون خود و هزاران عزیز را فدا کرده‌اند. این دانشجوی فلسطینی می‌گوید:«چند روز پیش که به سختی توانستم با خانواده‌ام در غزه تماس بگیرم و با آنها صحبت کنم، به مادرم گفتم که خبرهایی است که قرار است گذرگاه رفح باز شود و کمک‌های انسان‌دوستانه به دست‌تان برسد اما هنوز صهیونیست‌ها موافقت نکردند. یعنی آنها حتی خبر از اوضاع و اتفاقات پیرامون خودشان هم ندارند. وقتی اینترنت نیست حتی نمی‌دانند چند محله آن‌طرف ترشان چه خبر است. در آن شرایطی که بیش از یک هفته گرسنگی و تشنگی را تحمل کردند جواب قابل تاملی دادند. گفتند:« ما کمک‌های انسان دوستانه‌ای که آب و غذا باشد را نمی‌خواهیم. برای چه به ما آب و غذا و دارو می‌دهند؟! غذا می‌دهند که یک ساعت بعد یا یک روز بعد صهیونیست‌ها ما را بکشند.» مردم غزه کمک انسان‌دوستانه نمی‌خواهند حق زندگی می‌خواهند. نابودی اشغالگر را می‌خواهند. مگر نمی‌گویند مسجد الاقصی برای مسلمانان است.پس واقعا برای ما کاری کنند. نه اینکه برای ما کمک انسان دوستانه بفرستند. مثل برخی کشورهای عربی که از یک طرف برای مردم فلسطین دارو می‌فرستد و از آن طرف به رژیم صهیونیستی می‌گوید بفرمایید موشک بزنید. اصلا همه این‌ها به کنار. جنایت از این بیشتر که کودکان کشته می‌شوند. مردم فلسطین نه غذا می‌خواهند نه پول نه لباس. هیچی نمی‌خواهند می‌خواهند حل نهایی برای این مسئله انجام شود. حل نهایی یعنی نابودی این رژیم اشغالگر. فلسطین برای همه مسلمانان است و ما بجای همه مسلمانان خون می‌دهیم تا از این زمین مقدس دفاع کنیم.»
دیگر کسی در بیمارستان از درد رنج نمی‌برد. همه را با یک بمب راحت کردند. ما مردم برای فلسطین چه می‌توانیم بکنیم؟! عبدالمنعم دلش می‌خواست پیش خانواده‌اش باشد. اگر قرار بر شهادت بود کنار آنها شهید شود و اگر فلسطین به آزادی رسید این پیروزی و نصرت را کنار آنها جشن بگیرد. برایش سخت است این جنایت‌ها را بشنود و کاری از دستش برنیاید اما هربار که این دلتنگی را در این چندروز با خانواده‌اش مطرح کرده، فقط و فقط از او یک چیز خواستند. اینکه ایران بماند و صدای مظلومیت غزه باشد در جهان. نگذارد رژیم صهیونیستی با قدرت رسانهای که دارد سرخی خون کودکان‌شان را نادیده بگیرد و جای مظلوم و ظالم را تغییر بدهد. وقتی مردم داغدار ایران این روزها از عبدالمنعم می‌پرسند برای فلسطین عزیز چه باید کرد؟! او هم بعد از دعا فقط می‌خواهد در برابر این ظلم سکوت نکنند. او می‌گوید:«90 درصد مردم در غزه به اینترنت دسترسی ندارند. خبرنگاران معروف و فعال غزه هم ترور شده‌اند. ارتباط مردم غزه تقریبا با جهان قطع شده و شاید در روزهای آینده هیچ عکس یا ویدیویی از آنجا نخواهیم دید.اینستاگرام، توئیتر و شبکه‌های اجتماعی هم حساب‌هایی که در رابطه با فلسطین فعالیت می‌کنند را محدود یا مسدود می‌کند.لطفا صدای مردم فلسطین باشید. سعی کنید ویدیوهای فلسطین را دائم منتشر کنید و اجازه ندهید این نسل‌کشی و رخدادهای وحشتناک در سکوت انجام شود. بیایید در این جنگ رسانهای کنار مردم فلسطین باشید. در برابر ظلم سکوت نکنید!»
دنیای بعد از صهیونیست کودکان کشته نمی‌شوند. لطفا اجازه ندهید رژیم اشغالگر به خواسته‌اش برسد بعد از بمباران بیمارستان المعمدانی و خشم مردم جهان نسبت به این اقدام رژیم صهیونیستی، غاصبان سعی داشتنند با جنگ رسانهای شان این جنایت را از کارنامه خود پاک کنند و چهره مقاومت را در خاطر مردم دیگر کشورها تخریب کنند. جنگ رسانهای که برخی از مردم دیگر کشورها را هم با خود همراه کرد. عبدالمنعم در واکنش به این شایعات بار دیگر نقشه تکراری این جنایت‌کاران را یادآوری می‌کند.
مردم فلسطین جان‌های عزیز را فدا کرده اند تا تصویر صهیونیست را به دنیا نشان دهد. می‌گوید:«لطفا اجازه ندهید رژیم اشغالگر به خواسته‌اش برسد. لازم نیست برای بقیه ثابت کنید صهیونیست‌ها بمباران کردند نه موشک‌های مقاومت. ما نباید از اصل موضوع منحرف بشویم. انرژی‌تان را هدر ندهید. صهیونیست همیشه همینطور بوده. حمله به بیمارستان، مسجد، آمبولانس و… اصلا چیز عجیبی برای فلسطینی‌ها نیست و رژیم غاصب سوابق طولانی در انجام این جنایات دارد. کسی که دنبال حقیقت است یک تلنگر کوچک برایش کافی است به قول شما ایرانی‌ها اگر در خانه کس است یک حرف بس است. ما داریم با مستکبرین دنیا می‌جنگیم و فعالیت شما مردم در فضای مجازی بسیار به ما کمک می‌کند. ویدیوی بچه‌های مظلوم بیمارستان را به اشتراک بگذارید. چقدر فلسطین مظلوم است. جلوی دوربین کشته می‌شوند. بمب ممنوعه فسفر سفید در برابر دوربین‌ها برسرشان فرود می‌آید. حالا هم باید ثابت کند که این جنایت را صهیونیست‌ها انجام دادند. فراموش نکنید تا قبل از بمباران بیمارستان 1000 کودک کشته شدند.» پایان پیام/
